Ovaj blog me proganjao

Iskreno, uopšte nisam namjeravala da pišem o argentinskom tangu. Nisam instruktor, nemam deceniju plesnog staža iza sebe, odakle mi drskost da uopšte pomislim da pišem o temi koju još uvijek i sama istražujem?

Ipak, blog me proganjao. Noćima bih sjedila i pisala tekstove koji su prosto navirali u moju glavu, a posredstvom prstiju prelazili i na elektronski papir Wordovog dokumenta.

I taman kad bih zadovoljno istresla jedan, iduće noći bi me posjetila nova tema i kao bičem oprljena, skočila bih od knjige koju čitam, natočila vino i sjela da pišem sljedeći tekst.

Ipak, neprestano sam ponavljala:

"Ne znam šta ću sa tim tekstovima. Ne planiram ih objavljivati."

A onda sam sinoć dobila novi "udarac biča" i kreirala blog. I šta je tu je, on sad postoji. I namijenjen je ženama ili svima onima koji su odabrali ulogu tango followera (a to su najčešće žene).

Zašto ženama? Jer je to perspektiva koja je i meni poznata. Jer sam i ja prošla kroz većinu faza kroz koju žene prolaze na svom putu tango razvoja. Jer su mi te teme lične i bliske.

Ne znam šta ćete sve čuti od mene, ali jedno je sigurno - pričaću o onome što poznajem. O svom ličnom iskustvu i lekcijama koje sam i sama naučila, o tangu i o životu zahvaljujući tangu.

P.S. Dosjetih se da je možda glavni krivac ovog bloga moto u koji oduvijek vjerujem i po kojem živim i radim.

"Kad naučić, poduči. Kad dobiješ, daj."

Maya Angelou